Αν ξεχαστείς στην πόρτα της
φεγγάρι κρουσταλλένιο
κι’ αν την αγάπη μου ιδείς
μονάχη να περνά,
στόλισε ασήμι στα μαλλιά
και δρόσο στο κορμί της
πέστης πως γρήγορα  θαρθώ
νάμαι ξανά μαζί της
 
Φεγγάρι  ασημοφέγγαρο
καράβι τ’ ουρανού,
στις αργυροισκιάδες σου
ταξίδεψεν του νου
και της καρδιάς το δάκρυ,
εδώ σε ξένη άκρη.
 
Κάνε κοντά της να βρεθώ
φεγγάρι κρουσταλλένιο,
φεγγάρι ασημοφέγγαρο
στο πέλαο κρεμασμένο.
Κάνε κοντά της να βρεθώ
κι’ ως φέγγει η Ανατολή,
να γέρνω στην ανάσα της
κι’ αυτή να με φιλεί.
 
Φεγγάρι ασημοφέγγαρο
καράβι τ’ ουρανού,
στις αργυροισκιάδες σου
ταξίδεψεν του νου
και της καρδιάς το δάκρυ,
για την παλιά μου αγάπη.